"SIOSTRY" | RECENZJA KSIĄŻKI

Cześć! ♥
Zaczynam od recenzji książki, takiej jak tytuł postu, czyli "Siostry" napisanej przez Agnieszkę Lewandowską-Kąkol.
Książka ma trzy wątki dotyczące trzech sióstr oraz ich losów życiowych. Siostry: Ludmiła, Barbara i Hela, ich młodzieńcze życie przerywa wojna a każdą z nich czeka inny los. Basia zakochuje się w nieprzyjacielu Rosjaninie, który przypomina jej charakterem zmarłego ojca. Zostają na stałe w Rosji. Ludmiła trafia do armii Andersa, później do Afryki a następnie do siostry Heleny, do Kanady. I ostatnia siostra, która po wojnie osiada właśnie w Kanadzie gdzie jest wybitną lekarką i interesuje ją tylko medycyna i kariera. Jak podaje autorka książka oparta jest na prawdziwych życiorysach. Dobrze się ją czyta, w pewnym momencie wciągnęła mnie tak, że każdą wolną chwilę przeznaczałam na jej czytanie. Kilka razy zdarzało się, że czytając jakąś książkę podglądałam jakie będzie zakończenie. To nie były dobre pomysły bo nagle czytanie już tak nie "smakowało". Przy tej nie zaglądałam i dobrze zrobiłam. Ale jakież było moje rozczarowanie, usiadłam i pomyślałam: "ale dlaczego po raz drugi im się nie udało?". Nie napiszę nic poza tym, bo zachęcam Was do jej przeczytania. Warto poznać życie tych sióstr, życie wojenne. Trudne wybory, psychologiczne posunięcia, brak asertywności, wpływu na decyzję drugich, miłość rodzicielska. Moje ulubione postacie to nade wszystko pani Stasia, gosposia Heleny. Kultywowała na co dzień stare obyczaje. Oddana i serdeczna. A najbardziej przejmujący i taki nostalgiczny był dla mnie rozdział życia ojca Melanii, siostrzenicy Heleny. Mieszkał na ranczu po rozstaniu z Ludmiłą i Melą. Taki Judym, który będąc adwokatem pomagał tamtejszej ludności.
Cudowna (jak dla mnie) przystań, takie ranczo, dzikość, bez cywilizacji, tak na odpoczynek, bliskość natury. Cudo! Szczerze zachęcam do przeczytania. Do następnego. //W

               Lubicie czytać recenzje książek? Czytaliście może już tę książkę?